DRUŻYNY BIORĄCE UDZIAŁ W EHF EURO 2016

12 stycznia 2016

W Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn EHF EURO 2016 bierze udział 16 drużyn: Polska, Francja, Macedonia, Serbia, Chorwacja, Islandia, Białoruś, Norwegia, Hiszpania, Szwecja, Niemcy, Słowenia, Dania, Węgry, Rosja, Czarnogóra. Dodatkowe informacje są dostępne na stronie: http://pol2016.ehf-euro.com/pl/druzyny/.

Grupa A

TAURON Arena Kraków

Polska

Jako gospodarz EHF EURO 2016, Polacy nie musieli rywalizować w kwalifikacjach do turnieju, lecz brązowy medal wywalczony na Mistrzostwach Świata 2015 w Katarze jest dowodem potwierdzającym siłę tego zespołu.

Jeden z najlepszych okresów w historii polskiego szczypiorniaka przypada na lata 2007-2009, kiedy to Biało-Czerwoni zdobyli dwa medale mistrzostw świata – srebro i brąz. Po nieco słabszej formie i gorszych wynikach na kolejnych turniejach, niemiecki szkoleniowiec Michael Biegler objął reprezentację w październiku 2012 roku, zastępując Bogdana Wentę.

Mając w swoich szeregach najlepszego kołowego mistrzostw świata w Katarze, Bartosza Jureckiego, uczestników turnieju Final Four Ligi Mistrzów z Vive Tauronu Kielce – m.in. Sławomira Szmala, Karola Bieleckiego i Michała Jureckiego oraz rzeszę kibiców gotową do wsparcia swych ulubieńców, reprezentacja Polski będzie jedną z głównych sił styczniowego EHF EURO 2016.

Francja

Kiedy na Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie reprezentacja Francji zdobywała złoty medal, wydawało się, że może to być ostatni sukces złotej generacji Trójkolorowych. Kluczowi gracze sprzed lat, Didier Dinart oraz Guillaume Gille, zakończyli wówczas kariery, a rok później zespół wypadł zdecydowanie poniżej oczekiwań na Mistrzostwach Świata 2013.

Mimo tego dni chwały francuskiego szczypiorniaka są dalekie od końca. Podczas EHF EURO 2014 Francuzi byli jedyną niepokonaną drużyną, w finale demolując gospodarzy 41:32 i zdobywając trzeci europejski tytuł. Les Experts nie poprzestali jednak na tym – już rok później Trójkolorowi wywalczyli kolejne złoto, tym razem na mistrzostwach świata w Katarze.

Liderem drużyny jest fenomenalny Nikola Karabatić, najlepszy piłkarz ręczny minionego roku, ale nowi zawodnicy tacy jak Valentin Porte, Luka Karabatić czy Alix Nyokas udowodnili już, że mają wszystko, by zostać wkrótce zawodnikami światowej klasy.

Macedonia

Reprezentacja Macedonii nadal kręci się wokół Kiryła Łazarowa. Najlepszy strzelec Mistrzostw Świata 2009 oraz EHF EURO 2012 to niekwestionowany lider i serce drużyny. Jeśli Łazarow trafia, Macedonia jest na fali; jeśli się myli, jego drużyna przegrywa.

Na szczęście dla Macedończyków, doświadczony rozgrywający w trakcie eliminacji do EHF EURO 2016 po raz kolejny był w kapitalnej formie. Łazarow w 6 meczach zdobył 56 bramek, co nie tylko uczyniło go najlepszym strzelcem eliminacji, ale też stanowiło ponad jedną trzecią wszystkich trafień reprezentacji, która finiszowała na 2. miejscu w Grupie 6.

Macedonia to kraj zwariowany na punkcie piłki ręcznej, gdzie atmosfera na meczach jest wręcz elektryzująca. Kibice reprezentacji swe nadzieje związane z EHF EURO 2016 pokładają jednak nie tylko na Łazarowie, ale też na takich zawodnikach jak Naumcze Mojsowski oraz Dejan Manaskow.

Serbia

Od czasu wywalczenia srebrnego medalu podczas EHF EURO 2012, Serbia aż czterokrotnie zmieniała szkoleniowca. Kiedy reprezentacji nie udało się awansować do ćwierćfinału Mistrzostw Świata 2013, z kadrą pożegnał się Veselin Vuković, którego tymczasowo zastąpił trener SG Flensburga-Handewitt, Ljubomir Vranjes.

Po Vranjesu drużynę objął Vladan Matić, doprowadzając zespół do EHF EURO 2014, ale odpadając tam w fazie wstępnej. Kiedy w play-offach do Mistrzostw Świata 2015 Serbowie roztrwonili ośmiobramkową zaliczkę w rewanżowym meczu z Czechami, Matić natychmiast podał się do dymisji.

Po tym przyszedł czas Dejana Pericia. Były światowej sławy bramkarz otrzymał zadanie przeprowadzenia Serbów przez kwalifikacje do EHF EURO 2016. Z pomocą gwiazd takich jak Marko Vujin czy Momir Ilić, ekipa Pericia przebrnęła eliminacje, zajmując 2. miejsce w Grupie 4.

GRUPA B

Spodek, Katowice

Chorwacja

Po trzech brązowych medalach wywalczonych kolejno na EHF EURO 2012, Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie oraz Mistrzostwach Świata 2013, reprezentacja Chorwacji spuściła nieco z tonu, podczas EHF EURO 2014 finiszując na 4. miejscu, a na Mistrzostwach Świata 2015 zajmując 6. lokatę.

Brak awansu do półfinału mistrzostw w Katarze kosztował trenera Slavko Goluzę utratę posady. Zaraz po turnieju stery chorwackiej reprezentacji przekazane zostały Żeljko Babiciowi, który skutecznie przeprowadził drużynę przez eliminacje do EHF EURO 2016. Młody szkoleniowiec otrzymał zadanie zbudowania zespołu, który podczas EHF EURO 2018 w Chorwacji wywalczy medal.

Obecnie reprezentacja Chorwacji jest mieszanką doświadczenia z młodością. W składzie zespołu czołowe role odgrywają tacy gracze jak Domagoj Duvnjak, Ivan Cupić oraz Manuel Strlek, ale coraz więcej „do powiedzenia” mają też młode talenty jak Stipe Mandalinić i Filip Ivić.

Islandia

Od czasu, gdy podczas EHF EURO 2002 Islandia po raz pierwszy znalazła się w półfinale, nordycki zespół regularnie wymieniany jest jako jedna z czołowych ekip europejskiego szczypiorniaka. Islandczycy swe umiejętności potwierdzili na kolejnych wielkich imprezach, z Igrzysk Olimpijskich 2008 oraz EHF EURO 2010 wracając z brązowymi medalami, a podczas EHF EURO 2014 nieznacznie przegrywając walkę o półfinał.

Trener Aron Kristjansson ma do swej dyspozycji doświadczony skład, w którym czołowymi postaciami są brązowi medaliści Igrzysk Olimpijskich 2008 z Pekinu – Gudjon Valur Sigurdsson, Robert Gunnarsson oraz bramkarz Björgvin Gustavsson.

Na niemal każdym turnieju reprezentant Islandii zostaje nominowany do Drużyny Gwiazd, tak jak było to w przypadku Arona Palmarsson na Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie.

Białoruś

Piłka ręczna na Białorusi ma długą i wspaniałą historię, wracającą do czasów Związku Radzieckiego, kiedy wieli zawodników z Mińska występowało w reprezentacji. Już po upadku Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, białoruska drużyna przeszła do historii 3 czerwca 1994 roku jako uczestnik inauguracyjnego meczu pierwszego turnieju EHF EURO w historii. Białorusini zmierzyli się wówczas z Niemcami i sensacyjnie zwyciężyli 24:23.

Na kolejny występ podczas EHF EURO szczypiorniści z Białorusi musieli czekać aż do 2008 roku. Obecnie niekwestionowanym liderem oraz gwiazdą zespołu jest Siergiej Rutenka. Pod dowództwem jego oraz trenera Jurija Szewcowa, reprezentacja Białorusi zakwalifikowała się na Mistrzostwa Świata 2013 i 2015, a także na EHF EURO 2014 i styczniowy turniej w Polsce, w eliminacjach finiszując na 2. pozycji w Grupie 2.

Norwegia

Przez wiele lat męska reprezentacja Norwegii znajdowała się w cieniu drużyny narodowej kobiet, do czasu aż zorganizowany w Norwegii turnieju EHF EURO 2008 okazał się sygnałem do rozwoju zespołu. Program szkolenia młodzieży wyprodukował takie talenty jak Kent Robin Tönnesen oraz Sander Sagosen, dzięki czemu pomimo zakończenia reprezentacyjnej kariery przez Havarda Tvedtena oraz Börge Lunda, Norwegowie pozostali znaczącą siłą w Europie.

Po tym, jak drużynie nie udało się awansować do fazy głównej EHF EURO 2014, do dymisji podał się trener Robert Hedin. Jego posadę powierzono Christianowi Berge, który początkowo traktowany był jako tymczasowy szkoleniowiec. Pomimo że jego zespołu zabrakło na Mistrzostwach Świata 2015, Berge utrzymał pracę i wprowadził Norwegów do EHF EURO 2016, po drodze niespodziewanie pokonując nawet Chorwatów.

GRUPA C

Hala Stulecia, Wrocław

Hiszpania

Po zdobyciu tytułu mistrzów świata w 2013 roku, reprezentację Hiszpanii na rzecz pracy w Katarze opuścił trener Valero Rivera, którego zastąpił Manolo Cadenas. Przekazanie mistrzowskiego zespołu w ręce innego szkoleniowca przeszło bardzo sprawnie, choć Hiszpanie nie zdołali obronić tytułu na kolejnych mistrzostwach świata, w Katarze zajmując 4. pozycję.

Skład drużyny pozostaje jednak niemal ten sam. Cadenas może polegać na wysokich obrońcach, świetnych bramkarzach z Arpadem Sterbikiem na czele, wspaniałych skrzydłowych z gwiazdą pokroju Victora Tomasa oraz na znakomitym strzelcu, Joanie Canellasie.

To właśnie Canellas był królem strzelców poprzedniego turnieju EHF EURO w 2014 roku, na którym Hiszpanie wywalczyli brązowe medale. Poza grającymi w klubach z Niemiec, Macedonii i Polski Canellasem, Sterbikiem, Alexem Dujszebajewem, Jorge Maquedą i Juelenem Aguinagalde, trzon zespołu stanowią gracze FC Barcelony, tacy jak Tomas, Virran Morros, Raul Entrerrios oraz Gonzalo Perez de Vargas.

Szwecja

Choć Szwedzi to drużyna z rekordową liczbą czterech tytułów mistrzowskich podczas imprez EHF EURO, to od 2002 roku zespołowi ani razu nie udało się awansować do półfinału rozgrywek.

Ostatnie lata były okresem wzlotów i upadków dla trenerów Oli Lindgrena i Staffana Olssona. Zaledwie kilka tygodni po porażce w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2013, Szwedzi awansowali do finału Igrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie, w finale ulegając Francji. Kolejne turnieje przyniosły z kolei udział w fazie głównej EHF EURO 2014 i dopiero 10. miejsce na Mistrzostwach Świata 2015.

Styl gry szwedzkiej reprezentacji jest typowy dla skandynawskich drużyn i opiera się na silnej obronie, szybkich skrzydłowych oraz inteligentnych rozgrywających – kombinacji, która pozwoliła Szwedom przebrnąć eliminacje do EHF EURO 2016 bez porażki. Jednym z graczy wartych obserwowania podczas turnieju w Polsce będzie 23-letni Jim Gottfridsson.

Niemcy

Mistrzowie świata z 2007 roku zanotowali w ostatnich latach serię solidnych klęsk. W 2012 roku niemiecka drużyna nie zdołała wywalczyć awansu na Igrzyska Olimpijskie 2012, by w kolejnych latach odpaść w eliminacjach do EHF EURO 2014 i przegrać z Polską dwumecz o prawo gry na Mistrzostwach Świata 2015.

Na ten ostatni turniej niemieccy reprezentanci dostali się jednak „tylnymi drzwiami”, a wszystko za sprawą „dzikiej karty” przyznanej przez IHF. Po objęciu drużyny przez Dagura Sigurdssona i wywalczeniu 7. miejsca w Katarze, przyszłość rysuje się dla Niemców w nieco jaśniejszych barwach.

Islandzki szkoleniowiec w minionym sezonie prowadził również Füchse Berlin, które doprowadził do triumfu w Pucharze EHF, jednak od lipca skupi się już wyłącznie na reprezentacji Niemiec. Sigurdsson ma doprowadzić Bundesteam na szczyt najpóźniej w 2019 roku, kiedy to Niemcy wraz z Danią zorganizują mistrzostwa świata.

Słowenia

Gospodarze EHF EURO 2004 zafundowali swym kibicom w ostatnich latach przejażdżkę rollercoasterem – w 2013 roku na mistrzostwach świata w Hiszpanii Słoweńcy dotarli do półfinału, lecz zaledwie kilka miesięcy później przegrali z Białorusią dwumecz eliminacyjny do EHF EURO 2014 i turniej w Danii mogli oglądać co najwyżej z wysokości trybun.

Podczas Mistrzostw Świata 2015 Słoweńcy powrócili do światowej czołówki. Drużyna w kwalifikacjach wyeliminowała Węgrów, a w Katarze wywalczyła 8. lokatę, podczas gdy skrzydłowy Dragan Gajić został najlepszym strzelcem turnieju. Te wyniki nie uratowały jednak posady Borisa Denicia, którego miejsce zajął legendarny Veselin Vujović.

Słoweńcy mają w swych szeregach grupę utalentowanych młodych szczypiornistów. Gasper Marguc, Borut Mackovsek oraz Jure Dolenec to trzy „młode strzelby”, na których barkach słoweńscy kibice opierają swe nadzieje.

GRUPA D

ERGO Arena, Gdańsk

Dania

Eliminacje do EHF EURO 2016 były międzynarodowym debiutem dla trenera Gudmundura Gudmundssona, który latem 2014 roku zastąpił na posadzie szkoleniowca Duńczyków Ulrika Wilbeka. Przed Islandczykiem rysuje się jednak trudne zadanie powtórzenia wyników swego poprzednika: Wilbek doprowadził bowiem reprezentację do dwóch tytułów EHF EURO (2008 i 2012), oraz finałów mistrzostw świata (2011 i 2013) i EHF EURO 2014.

Pomimo że przed startem eliminacji drużynę opuścili doświadczeni gracze tacy jak Thomas Mogensen oraz Michael Knudsen, Duńczycy nie mieli najmniejszych problemów z wygraniem Grupy 2. Z gwiazdami pokroju Niklasa Landina oraz Mikkela Hansena w składzie, reprezentacja Danii będzie jednym z głównych faworytów do medalu na EHF EURO 2016.

Węgry

Co może potoczyć się źle jeśli za trenera masz jednego z najlepszych szczypiornistów w historii? Węgierska Federacja Piłki Ręcznej zaskoczyła wielu, kiedy w październiku 2014 roku zaprezentowała Talanta Dujszebajewa jako nowego szkoleniowca reprezentacji. A wracając do pytania: Niewiele, tym bardziej, że Węgrzy byli jedną z pierwszych drużyn, która zameldowała się na EHF EURO 2016.

Pomimo że Dujszebajew jako główny cel wskazał Igrzyska Olimpijskie 2016, to oczekiwania względem EHF EURO 2016 są na Węgrzech wysokie. Niekwestionowaną gwiazdą drużyny jest Laszlo Nagy, który odgrywał kluczową rolę we wszystkich głównych sukcesach węgierskiego zespołu w ostatnich latach (m.in. podczas IO 2012). Madziarzy na medal czekają od 1986 roku, kiedy zdobyli srebro mistrzostw świata.

Poza potężnym rozgrywającym, główną siłą drużyny jest defensywa, z będącym w kapitalnej formie bramkarzem Rolandem Miklerem na czele.

Rosja

Ostatnie lata były przyzwoitym okresem dla rosyjskiego szczypiorniaka. Pod wodzą trenerów Olega Kuleszowa i Aleksandra Rymanowa drużyna dotarła do ćwierćfinału Mistrzostw Świata 2013, turniej EHF EURO 2014 kończąc z kolei na 9. miejscu – najlepszym od 2006 roku. Kiedy jednak na Mistrzostwach Świata 2015 Rosjanie zajęli dopiero 19. pozycję, czas Kuleszowa i Rymanowa dobiegł końca.

Tuż przed półmetkiem eliminacji do EHF EURO 2016, reprezentację objęli byli mistrzowie świata i Europy, Dmitrij Torgowanow oraz Lew Woronin. Pod ich wodzą Sborna finiszowała na 2. miejscu w Grupie 5.

Głównym celem Torgowanowa jest wywalczenie kwalifikacji na Igrzyska Olimpijskie 2016, choć jak sam przyznaje, będzie to trudne zadanie. Pomóc mu w tym mają gwiazdy zespołu – Timur Dibirow i Siergiej Gorbok, którzy występują w Vardarze Skopje.

Czarnogóra

Żeńska piłka ręczna od wielu lat jest jedną z najbardziej popularnych dyscyplin w Czarnogórze. W 2012 i 2015 roku Buducnost Podgorica triumfował w rozgrywkach Ligi Mistrzyń, a drużyna narodowa kobiet zdobyła kolejno srebrne i złote medale podczas Igrzysk Olimpijskich 2012 i EHF EURO 2012.

Męska reprezentacja pierwszą poważną sensację sprawiła również w 2012 roku, kiedy niespodziewanie wyeliminowała Szwedów w walce o awans na Mistrzostwa Świata 2013. Rok później wynik ten został powtórzony w eliminacjach do EHF EURO 2014, gdy Czarnogóra zostawiła w pokonanym polu Niemców.

Po tym, jak reprezentacja nie zdołała awansować na Mistrzostwa Świata 2015, z funkcji szkoleniowca zespołu zrezygnował Zoran Kastratović. Jego miejsce zajął Ljubomir Obradović, który przeprowadził zespół przez eliminacje do EHF EURO 2016. Główną gwiazdą jego drużyny jest skrzydłowy Paris Saint Germain HB, Fahrudin Melić.